عمل جراحی قلب باز

عمل جراحی قلب باز یکی از قدیمی‌ترین روش‌های تهاجمی برای کنترل و درمان عارضه‌های جدی این عضو پرکار بدن است. انواع جراحی قلب را از طریق روش‌های مختلفی انجام می‌دهند که به مرور زمان از اوایل قرن بیستم تا امروز، تکامل و تنوع بسیاری پیدا کرده‌اند.

جراحی قلب باز یکی از روش‌های سنتی، تهاجمی و سریع برای کنترل و درمان انواع عارضه‌های جدی قلبی است. عبارت عمل قلب باز در حقیقت مجموعه‌ای از اعمال جراحی مختلف قلب را در بر می‌گیرد که بر اساس روش اجرای جراحی نام‌گذاری شده‌اند.

در واقع عمل قلب باز به هر جراحی قلبی گفته می‌شود که برای انجام آن، باید قفسه سینه بیمار حین جراحی باز باشد. این تعریف در برابر عمل قلب بسته قرار می‌گیرد که به مجموعه روش‌هایی کمتر تهاجمی گفته می‌شود. در این روش‌ها، نیازی به باز کردن قفسه سینه نیست.

جراحی قلب باز ممکن است برای انجام CABG (جراحی بای پس) انجام شود. پیوند بای پس عروق کرونر ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب ضروری باشد. بیماری عروق کرونر یا گرفتگی عروق قلبی قلب زمانی رخ می‌دهد که رگ‌های خونی که خون و اکسیژن را به عضله قلب می‌رسانند باریک و سفت شوند. این اغلب “سخت شدن شریان‌ها” نامیده می‌شود.بای پس عروق کرونر (CABG) رایج‌ترین نوع از عمل جراحی قلب باز انجام شده در بزرگسالان است. در طی این جراحی، یک شریان یا ورید سالم به یک شریان کرونری مسدود شده پیوند می‌شود. این به شریان پیوند شده اجازه می‌دهد تا شریان مسدود شده را “بای پس” کند و خون تازه را به قلب برساند.

پزشکان برای درمان انواع بیماری قلبی از روش جراحی قلب باز استفاده می‌کنند. دلیل جراحی قلب باز می‌تواند متفاوت باشد. به علل زیر ممکن است به جراحی قلب باز نیاز داشته باشید:

• تعمیر یا جایگزین دریچه‌های قلب با دریچه قلب مصنوعی (بیماری دریچه قلب)
• ترمیم نواحی آسیب دیده یا غیر طبیعی قلب
• کاشت وسایل پزشکی که به ضربان صحیح قلب کمک می‌کند
• جایگزینی قلب آسیب‌دیده با قلب اهدایی (پیوند قلب)
• آریتمی قلب، از جمله فیبریلاسیون دهلیزی
• نقایص مادرزادی قلب، مانند نقص سپتوم دهلیزی (سوراخ در قلب) یا سندرم هیپوپلاستیک قلب چپ (ساختارهای قلب توسعه نیافته)
• بیماری عروق کرونر
• نارسایی قلبی
• آنوریسم آئورت توراسیک